Inhoud
PE boot laten lassen
Na 5 jaar trouwe dienst heeft mijn Riot Booster een scheur opgelopen in de bodem, op de auto nota bene. Ik verdenk een zeker vaarmaatje ervan met veel power de sjorbanden te hebben aangetrokken.. 
maar goed, anders was het toch een keer gebeurd. Hij is nog niet helemaal door, maar de “oilcanning” begint toe te slaan en van de revolutionaire hydrodynamische ribbels in de bodem is niet heel veel meer over..
Gistermiddag heb ik 'm bij http://www.kunststoflassen.com/ achtergelaten voor reparatie.
update: OK €20 verder en een zwarte streep erbij, ben benieuwd hoe dat gaat houden 
.
nieuwe aanwinst "Norway, The Whitewater Guide"
Prachtig stukje werk van Jens Klatt en Olaf Obsommer.
zie verder: Norway, The Whitewater Guide
kano magazines op het web bekeken
Een korte samenvatting en beoordeling van een aantal (Engelstalige) kano magazines:
http://kayak.terapad.com/index.cfm?fa=contentGeneric.dwzhgeznpaxpagiz&pageId=174948
Groot gemis in deze bespreking zijn de Duitse een Oostenrijkse magazines (www.kanumagazin.de en www.kajak.at)
Panasonic Lumix DMC-FT1
Panasonic komt binnenkort met een camara die is geënt op de Toughbook laptops, de stof- en waterdichte laptops. Deze camara heeft een valhoogte bestendigheid van anderhalve meter en kan een (onder)waterdruk aan van 3 meter. De FT1 heeft een 12 megapixel opname met Leica DC Vario Elmar 3,3-5,9/28-128mm objectief en is naar keuze voorzien van een felkleurig uiterlijk. Zo op het oog zijn de knoppen ook met verkleumde vingers te bedienen.
Meer op oa: http://www.letsgodigital.org/de/21245/panasonic-lumix-dmc-ft1/
Nieuwe internet server voor peilschalen Ardennen
De 'Direction des Cours d'Eau non navigables', zeg maar de hydrografische dienst van de Ardennen heeft (eindelijk) een nieuw systeem in gebruik genomen voor het publiceren van de hydrografische en hydrologische gegevens, waterstanden dus. Het systeem is te vinden op http://aqualim.environnement.wallonie.be/ (voorheen: mrw2.wallonie.be)
Bijvoorbeeld de Aisne is nu dus te vinden op:
http://aqualim.environnement.wallonie.be/aqualim?DISPLAY=JVN&PAGE=GRAPH_HORAIRE&STATION=L5491&PARAM=HAUT
Nieuwe editie Franse wildwater sport kaart
IGN heeft in samenwerking met FFCK een nieuwe editie van kaart 905 uitgegeven.
Dit is een 1:1000000 kaart van Frankrijk met de belangrijkste riviertjes (bijna 500) en playspots er op voor de kano en andere wild-water sporten (hydrospeed, raft en waveski). De rivieren zijn voorzien van kleurcodering voor moeilijkheidsgraad en is Franse en Engelse uitleg op de kaart.
De kaart is te bestellen bij le Canotier voor ∈ 6,40.
Amel (Amel tot Pont)
Hoog water in de Ardennen, dus dit wordt het tweede weekend op rij dat ik met een paar Batavieren op stap ga. We spreken af bij Knuvelkes en rijden in colonne naar de instap van de Hoegne; die heeft niet genoeg water dus gaan we door. We twijfelen nog even of we naar het Lesse bekken zullen rijden, maar aangezien we een hut op Chalet Weekend hebben gereserveerd is dat niet zo handig en we besluiten de bovenloop van de Amblève te gaan proberen. Met omkleden hebben we gelijk de aandacht van een “forestier” die zegt dat we hieronder niet mogen varen. We leggen in ons beste Frans uit dat we het stuk hierboven gaan doen en zwaaien met onze NKV pasjes en de text van het ministeriele derogatie besluit. Hij is snel overtuigd, wenst ons “Bonne Chance” en verexcuseert zich.
De Amel staat tot over de rand toe vol en het eerste stuk door de weilanden achter Montenau moeten we regelmatig uit de boot om hindernissen van prikkeldraad, bruggetjes en wilgen te omdragen. Vaak kun je echter ook buitenom varen of op z'n minst een beetje “zeehonden” en door de overstroomde weide een stukje afsnijden. Tot mijn verrassing zie ik her en der afgeknaagde bomen; dat moeten bevers zijn en inderdaad, als we wat verder stroomaf zijn komen we tot twee keer toe een burcht tegen.
Als we van de weilanden overgaan naar het bos neemt het verval toe en gaat het er flink op, zeker in de verblokte stukken. Hier gaan we ook over de taalgrens en varen we dus ineens op de Amblève. We verwachten eigenlijk ieder moment op een omgewaaide boom te zitten, maar nee, alles is vrij op een paar hele lage bruggetjes na. In het bos zitten een aantal fijne walsjes en golven waardoor iedereen met een grote grijns in z'n boot zit. Na het bos volgt nog een klein stukje door de weilanden en is het dus opnieuw oppassen voor prikkeldraad in de keerwaters. Als we uitstappen zie ik dat we bijna vijf uur gevaren hebben, niet zo gek dat ik last heb van een knorrende maag. Snel omkleden, auto's ophalen en op naar Annemarie die ons verwelkomt met Trappist en bakken friet. Onze spullen mogen bij uitzondering in het sanitairblok dus die zijn de volgende morgen lekker droog als we de Boven en Midden Rur gaan varen.
Eau Rouge (circuit van Francorchamps tot monding boven Stavelot)
Bij de uitstap van de Hoegne (die inmiddels al fors is gezakt) wachten we op Menno; die had een vergadering vanochtend en moest verstek laten gaan. Bruno heeft het beter bekeken en kruipt even op de berm voor een teleconferentie met een paar collega's terwijl Wim en ik vragen wat Menno zou willen varen. Het voorstel Eau Rouge valt in goede aarde want da’s lekker dichtbij en door Menno nog nooit gevaren.
In tegenstelling tot de naam is de Eau Rouge tegenwoordig beduidend minder rood dan vroeger en in vergelijk met andere veenbeken; dat is vooral debet aan de niet aflatende graafwerkzaamheden rondom het circuit denk ik. Terwijl de Hoegne die een ware theekleur heeft lijkt dit water voorzien van een flinke scheut melk; niettemin een prachtig stukje technisch, smal en snel, want vrij steil, wildwater door bos en weilanden met flink wat speelplekjes erin. Verder ligt er het nodige aan bomen en lage bruggetjes in de weg, het is hier altijd opletten geblazen. Tot ons grote plezier komt de zon ook nog door wat het plaatje helemaal af maakt. Moe en voldaan stappen we na 8km in Challes uit de boot, het laatste stuk was op het prikkeldraad na beduidend minder spannend. We halen de auto's op en duiken in Stavelot nog even Cafe du Loup in voor een pint. Het is inmiddels half zes dus tegen de tijd dat ik Luik voorbij ben is de ergste drukt verdwenen, de terugreis gaat dan ook voorspoedig en tegen half negen ben ik weer thuis.
Boven Hoegne (passerelle du Centenaire tot passerelle de Belleheid)
Stipt om 7:00 begint mijn telefoon te piepen; een SMS van Bruno meldt “Let's go. afrit 8 Jalhay om 9:30” Dat wordt haasten, spullen in de auto en rijden; ik stuur maar vast een berichtje terug dat het wat krap is en inderdaad; koud 10 minuten sta ik in de eerste 11 km file, later bij Maastricht nog 's een keer een 20 minuten, maar dan ben ik er bijna. Op het laatst nog een kleine wijziging, Bruno staat al aan de uitstap en dirigeert me daarheen. Dat blijkt niet mee te vallen met een krakende telefoon en een vlaams accent, maar na even zoeken wordt ik toeterend tegemoet gereden. We blijken met z'n drieen wat wel zo fijn is eigenlijk op een WW IV stuk als dit. De peilschaal staat op 80cm en dat is ideaal; de meeste keien zijn dan overspoeld maar er staat nog niet echt veel druk op.
Van “les Cascatelles” sla ik het meest over; de slalomtraining van de avond ervoor zit nog in mijn spieren en dit is toch echt wel een moeilijk stukje creeken zonder warmvaren. Hierna volgt een vrijwel onbevaarbare passage en dan ligt er nog een dikke eik over het water, lopen moeten we toch. De drempels en slides hierna zijn vrij dus die knallen we lekker af. Daarna komen een aantal pachtig verblokte stukken en drempels die langzaam wat minder zwaar worden tot we bij de “Cascade des Nutons” even uitstappen om de waterval te verkennen. Die blijkt vrij van bomen en ander gevaarlijk spul. Verleden jaar heb ik deze tweeenhalf meter hoge waterval op de plank gelegd met het excuus dat het te koud was voor dit soort grappen, maar Wim wrijft me nu aan dat dat echt niet opgaat vandaag. Varen dus! Omdat we iedereen even netjes moeten afzekeren (en op de foto zetten) zijn we hier even bezig. Ik vaar als laatste en denk nog even een goeie boofslag te maken, maar voel dan al het water m'n oren in borrelen terwijl ik in het schuim weer bovenkom, dat ging sneller als ik dacht, maar wel goed, precies de lijn zoals gepland. De laatste anderhalve kilometer tot Belleheid zijn een stukje tammer als bovenin en maken we ons nog een beetje moe met spelen op de drempeltjes en walsjes.
ps. Langs de Hoegne loopt een prachtig wandelpad met bruggetjes en loopdekken en al, echt een aanrader om bij de passerelle de Belleheid te parkeren en omhoog te lopen naar het hoogveengebied.
