Monschau-Einruhr met vloedregime

Een rit met hindernissen.. dat begon al goed; we waren koud op weg of ik bedacht “anorak, fleece, helm, schoenen, spatzeil….spatzeil ehhm” Dus m'n spatzeil lag nog in de kast thuis. Draaien bij het tuincentrum en terug naar huis. Met deze waterstanden ga ik me niet onbewust voor de shuttlebunnie rol opwerpen! Eenmaal op weg filevrij bij afslag Leende aangekomen om met J. naar de Rur te rijden.

Als we al een tijdje staan te wachten belt J., of we niet bij afslag Asten af kunnen spreken, afslag gemist, het dringt nog niet helemaal door, dus ik zeg “ja da's best, we komen eraan”, maar eenmaal bij Maasbracht slaat het besef toe dat de A2 geen afslag Asten heeft, J. staat op de verkeerde snelweg, dat heeft ie intussen ook wel door. met een klein uur vertraging dus op naar de Rur. Vanwege de vertraging besluit ik om maar meteen voor het onderste stuk van de Rur te gaan (dat heb ik nog nooit gevaren, dus dat is meegenomen).

We gaan via Dedenborn naar Einruhr en laten daar de auto met droog goed achter, nog even een quickscan van de “unbenannte bach nummer 1”, later omgedoopt tot “Zimmer-frei-23euro bach” wat bij thuiskomst dan toch officieel de Erkensruhr blijkt te heten; de beek eindigt met een mooie sprong in het stuwmeer; dat is het toetje van vandaag. Op naar Monschau, we gaan nog even bij het wasbord kijken, maar de drukte valt mee, wel veel uitstappers hier.. Dan volgen we de Dom-Dom van E. die ons weer een paar mooie eenrichtingsstraatjes van Monschau laat zien, (iemand die weet wat die “anrainer frei” bordjes precies betekenen? ); dat kost dus ook nog een half uur voordat we dan via de achterslangsroute toch bij de volgeparkeerde instap staan. Ik heb nog een “Geheimtipp” met oa. zo'n bordje “anrainer frei” en “werksverkehr”, maar daarvoor moet E. toch wel een stukje lopen. Ik begin me langzaamaan een beetje zorgen te maken over de tijd, maar dat blijkt voorbarig.

We knallen van het talud af en gaan genieten van de overvolle Rur met golventreinen van meer dan een meter hoog, het blijkt dat we de 15km in twee uurtjes afsoppen en dus ruim de tijd hebben voor ons toetje. Ik vaar als eerste zodat ik foto's kan maken en zit iets te ver naar links als ik beneden kom met gevolg een verplichte rol; J. vaart precies ver het hoogste punt en vliegt over de stopper maar gaat dan alsnog ook even koppie onder op de rand van de paddestoelen.

Na het toetje omkleden en terwijl ik van ambachtelijk bier en erwtensoep met bockwurst geniet halen J. en E. de wagens weer op. Een geslaagde dag, zeker als ik thuis de “Tien kleine negertjes” verhalen lees en hoor van groepen die de boven Monschau zijn ingestapt en het eea. aan materiaal hebben kwijtgespeeld.