Eau Rouge (circuit van Francorchamps tot monding boven Stavelot)

Bij de uitstap van de Hoegne (die inmiddels al fors is gezakt) wachten we op Menno; die had een vergadering vanochtend en moest verstek laten gaan. Bruno heeft het beter bekeken en kruipt even op de berm voor een teleconferentie met een paar collega's terwijl Wim en ik vragen wat Menno zou willen varen. Het voorstel Eau Rouge valt in goede aarde want da’s lekker dichtbij en door Menno nog nooit gevaren.

In tegenstelling tot de naam is de Eau Rouge tegenwoordig beduidend minder rood dan vroeger en in vergelijk met andere veenbeken; dat is vooral debet aan de niet aflatende graafwerkzaamheden rondom het circuit denk ik. Terwijl de Hoegne die een ware theekleur heeft lijkt dit water voorzien van een flinke scheut melk; niettemin een prachtig stukje technisch, smal en snel, want vrij steil, wildwater door bos en weilanden met flink wat speelplekjes erin. Verder ligt er het nodige aan bomen en lage bruggetjes in de weg, het is hier altijd opletten geblazen. Tot ons grote plezier komt de zon ook nog door wat het plaatje helemaal af maakt. Moe en voldaan stappen we na 8km in Challes uit de boot, het laatste stuk was op het prikkeldraad na beduidend minder spannend. We halen de auto's op en duiken in Stavelot nog even Cafe du Loup in voor een pint. Het is inmiddels half zes dus tegen de tijd dat ik Luik voorbij ben is de ergste drukt verdwenen, de terugreis gaat dan ook voorspoedig en tegen half negen ben ik weer thuis.